ترنم دل

 

نوشته شده در دو شنبه 12 ارديبهشت 1398برچسب:,ساعت 14:1 توسط پریا و پوریا| |

سلام خدا سلام 

 منم پوریا

همون نوزاد 21 سال پیش

همون که با تولدش برات گریه کرد

همون که پاک بود مثل قرآن

من همونم که شیر مادر رو به خاطرش به وجود آوردی

من همونم که کمکش کردی که بزرگ شه

پا بگیره

بعدش هم تورو کرد فراموش

ای مهربون خدا

ای آموزگار و آفریدگارم

ای راه برنده من ای پر احساس تر از باران

با محبت تر از مادر

فقط تویی که بی دریغ عاشقی 

ای عاشق بی ادعا

اگه یه بار به دوستام کم محلی می کردم

نگام هم نمی کردن

اما تو حتا به روم نمی یاری

بی دریغ عطا می کنی

یه موقع دلم از نداده هات می گرفت

اما بعد یه مدت می دیدم

عجب شری رو اسرار می کردم

واقعا ممنون که انقدر خوبی

خدا جون حالا این پوریای بی معرفت

از خدای با معرفت یه خواسته داره

خدا اجازه هست بگه

میدونم که خودت دوست داری بگم

ولی چطور بگم؟؟؟

اگه بگم دوست دارم بر آورده شه

ولی امان از دست ........

میگم چون دوستم داری

میگم چون دوست دارم

میگم چون دوسش دارم

میگم چون تو دوسش داری

وای خدا کی میاد؟؟؟؟؟

آخه تا کی؟؟؟؟؟

پس کی میاد این سرور؟؟؟؟

کی میاد این بهار همیشگی؟؟؟؟؟

تو که منو دوست داری

پس چرا اینطوری؟؟؟؟؟

مهربونم کمکم کن

کمک کن که زودتر بیاد

دوست دارم

می دونم که می دونی 

پوریا جعفری

نوشته شده در چهار شنبه 14 ارديبهشت 1390برچسب:,ساعت 15:54 توسط پریا و پوریا| |

 

 
من عاشقتم
 
 
ولی تو عاشقم نیستی
 
 
من تورو دوست دارم
 
 
تو منو دوست نداری
 
 
به نظرمن سن برای عاشق شدن معنی نداره
 
 
ولی تو میگی سن مهمه
 
 
من میگم عشق پاکه
 
 
تو هم میگی پاکه
 
 
خداروشکر که این یکی رو قبول داری
 
 
من میگم اصلا نمیخوام تو رو ببینم
 
 
تو میگی خوب این عشق نیست
 
 
من میگم عشق یعنی همین
 
 
ولی تو میگی عشق یعنی جان دادن برای همدیگر
 
 
من عشق را دوست دارم چون تو را به من هدیه میده
 
 
ولی تو حرفی نزدی!!!
 
 
بهت گفتم سکوت نشانه تائیده
 
 
ولی باز هم حرفی نزدی!!!
 
 
من میگم عشق میتونه یک طرفه باشه
 
 
ولی تو میگی نه نمیشه
 
 
من میگم دوست دارم عاشق تو باشم
 
 
ولی تو میگی نه امکان نداره
 
 
در آخر میگم خیلی _________ دارم
 
 
ولی تو جای خالی رو پر نکردی
 
!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!    
 
 
 
" پوریا جعفری "
 
 

 

نوشته شده در دو شنبه 12 ارديبهشت 1390برچسب:,ساعت 1:16 توسط پریا و پوریا| |

خوابي ديدم...

خواب ديدم با خدا قدم مي زنم،

بر پهنه ي آسمان صحنه هايي از زندگي ام برق زد

در هر صحنه دو جفت جاي پا روي شن ديدم

يکي متعلق به من ديگري متعلق به خدا

وقتي آخرين صحنه در مقابلم برق زد

به پشت سر و به جاي پاهاي روي شن نگاه کردم

فقط يک جفت جاي پا روي شن بود...

همچنين متوجه شدم

که اين در سخت ترين و غمگين ترين دوران زندگي ام بوده

اين واقعا برايم ناراحت کننده بود

و درباره اش از خدا سوال کردم

خدايا تو گفتي اگر به دنبال تو بيايم در تمام راه بت من خواهي بود

نمي فهمم چرا زماني که بيش از هر وقت ديگري به تو نياز داشتم

مرا تنها گذاشتي خدا پاسخ داد:

بنده ي عزيزم من در کنارت هستم

هرگز تنهايت نخواهم گذاشت

اگر در آزمون ها و رنج ها فقط يک جفت پا ديدي

زماني بود که تو را در آغوشم حمل مي کردم... 

نوشته شده در جمعه 9 ارديبهشت 1390برچسب:,ساعت 23:1 توسط پریا و پوریا| |

                  

ای کـاش می شد دوست داشــتن رو فریاد زد
ای کــاش می شد گفتن خوبی ها رو فریاد زد
ای کــاش می شد اسمهای خــوب رو فریاد زد
ای کـــاش می شد با صـــدای بلنــــد فریاد زد
ای کاش می شد زنــــــــــــــــدگی روفریاد زد
ای کــاش می شد با صدای بلند گریـــــــه کرد
ای کاش این همه ای کاش ها نبــــــــــــــــود

 

پوریا جعفری

  

                              

نوشته شده در چهار شنبه 7 ارديبهشت 1390برچسب:,ساعت 21:5 توسط پریا و پوریا| |

جهان تاریکی محض است...

به درگاهی پناه آورده‌ام کز در نمی‌راند

که هرکس را که درمانده‌ست سوی خویش می‌خواند *****

امید اولی که هر زمان او را رها کردم،

امید آخرم شد نام او را تا صدا کردم *****

خداوندا، خداوندا قرارم باش و یارم باش

جهان تاریکی محض است، می‌ترسم، کنارم باش *****

اگر گم کرده‌ام در این همه بی‌راهه راهم را

تویی که می‌بری سوی سپیدی‌ها نگاهم را *****

صدایم می‌کنی وقتی صدایم غیرِ آهی نیست

خطابخشی، به اشک و توبه می‌بخشی گناهم را *****

خداوندا، خداوندا قرارم باش و یارم باش

جهان تاریکی محض است، می‌ترسم کنارم باش 

                       

نوشته شده در چهار شنبه 7 ارديبهشت 1390برچسب:,ساعت 15:6 توسط پریا و پوریا| |

 

 

 

گفتم : کي مي آيي

گفتي :به همين نزديکي

گفتم :کي! 

 

 

گفتي : شايد همين فردا

گفتم : اين فردا کي مي شود

گفتي : روزي که همه ظلم دنيا را پر کند

گفتم : کي تو پادشاه مي شوي

گفتي : وقتي که همه عدالت را خواهان شوند

گفتم چطور !

گفتي: وقتي با سوز از خدا عدالت را خواهان شوند

گفتم : ديدارت کي مي شود

گفتي :به يک پلک زدن

و حالا ببين در هيچ خانه اي عدالت نيست

وحالا ببين حتا کودکان صدايت مي زنند

وحالا ببين دود سينه ها را

گفتي: ديدارت به يک پلک زدن مانده

امـــــــــــــا !

هـــــــــــــــــــزاران پلک زدم

وتو نيامدي

بگو هستي بگو اي ماه بگو

بگوکه پشت هجوم سالهاي سياه غيبت پنهان نخواهي ماند

دلم گرفت دلم گرفت از اين جمعه هاي تکـــــــــراري   

      

(پروانه فرد)

نوشته شده در دو شنبه 5 ارديبهشت 1390برچسب:,ساعت 16:16 توسط پریا و پوریا| |

                                                    

خواب دیدم خواب اینکه مرده ام خواب دیدم خسته و پژمرده ام روی من خروارها از خاک بود وای قبر من چه وحشتناک بود 

تا میان گور رفتم دل گرفت قبر کن سنگ لحد را گل گرفت بالش زیر سرم از سنگ بود 

                                      

 

غرق وحشت سوت و کور و تنگ بود خسته بودم هیچ کس یارم نبود زان میان یک تن خریدارم نشد

هر که آمد پیش حرفی راند و رفت سوره ی حمدی برایم خواند و رفت

                                        

نه رفیقی نه شفیقی نه کسی ترس بود و وحشت و دلواپسی 

                                         

ناگهان از راه رسیدند دو ملک تیره شد در پیش جشمانم فلک یک ملک گفتا بگو نام تو چیست آن یکی فریاد زد رب تو کیست 

                                              

در میان عمر خود کن جستجوی کارهای نیک و زشت خود بگوی ما که ماموران حی داوریم اینک تورا سوی جهنم می بریم 

                                                    

دیگر آنجا عذر خواهی دیر بود دست و پایم بسته در زنجیر بود غرق اندوه و تالم دل فکار می کشیدندم به خفت سوی نار 

                                                     

ناگهان الطاف حق آغاز شد از جنان در های رحمت باز شد 

                                                            

مردی آمد از تبار آسمان نور پیشانیش فوق کهکشان بر سرش دستار سبزی بسته بود نور حق در چهره اش تابیده

بود در قدوم آن نگار مه جبین پیش پای حضرت عشق آفرین دو ملک سر را به زیر انداختند بال خود را فرش راهش

ساختند

                

 

غرق حیرت داشتند این زمزمه آمده اینجا حسین فاطمه 

                                                

سوی من آمد مرا شرمنده کرد مهربانانه به رویم خنده کرد گفت آزادش کنید این بنده را خانه آبادش کنید این بنده را

این که اینجا این چنین تنها شده کام او با تربت من واشده مادرش او را به عشقم زاذه است گریه کرده بعد شیرش

داده است 

  این که می بینید در شور است و شین ذکر لالا ئیش بوده یا حسین 

اسم من راز و نیازش بوده است خاک من مهر نمازش بوده است اینکه در پیش شما گردیده بد جسم و جانش بوی روضه می دهد 

پرچم من را به دوشش می کشید پا برهنه در عزایم می دوید سینه چاک آل طاها بوده است چای ریز هیئت ما بوده است 

                                                       

بارها لعن امیه کرده است خویش را نذر رقیه کرده است حرمت من را به عالم پاس داشت ارتباطی تنگ با عباس

داشت نذر عباسم کفن کرده به تن روز تاسوعا شده سقای من 

                                                  

                                                  

تا که دنیا بوده از من دم زده او غذای روضه ام را هم زده گریه کرده چون برای اکبرم با خود اورا نزد زهرا می برم هر چه

باشد او برایم بنده است  

                                                 

او بسوزد صاحبش شرمنده است در مرامم نیست او تنها شود باعث خوشحالی اعدا شود در قیامت عطر و بویش

می دهم پیش مردم آبرویش می دهم

                                         

باز بالاتر به روز سرنوشت می شود همسایه من در بهشت آری آری هر که پابست من است نامه ی اعمال او دست من است

                                                         

نوشته شده در دو شنبه 5 ارديبهشت 1390برچسب:,ساعت 13:23 توسط پریا و پوریا| |

 

Easy is to get a place in someone's address book. Difficult is to get a place in someone's heart. Easy is to judge the mistakes of others Difficult is to recognize our own mistakes. Easy is to talk without thinking Difficult is to refrain the tongue. Easy is to hurt someone who loves us. Difficult is to heal the wound. Easy is to forgive others Difficult is to ask for forgiveness. Easy is to set rules Difficult is to follow them. Easy is to dream every night Difficult is to fight for a dream. Easy is to show victory Difficult is to assume defeat with dignity. Easy is to admire a full moon Difficult to see the other side. Easy is to stumble with a stone Difficult is to get up. Easy is to enjoy life every day Difficult to give its real value. Easy is to promise something to someone Difficult is to fulfill that promise. Easy is to say we love Difficult is to show it every day. Easy is to criticize others Difficult is to improve oneself. Easy is to make mistakes Difficult is to learn from them. Easy is to weep for a lost love Difficult is to take care of it so not to lose it. Easy is to think about improving Difficult is to stop thinking it And put it into action. Easy is to think bad of others Difficult is to give them The benefit of the doubt. Easy is to receive Difficult is to give. Easy to read this Difficult to follow. Easy is keep the friendship with words Difficult is to keep it with meanings.

 

نوشته شده در دو شنبه 5 ارديبهشت 1390برچسب:,ساعت 12:38 توسط پریا و پوریا| |

                                           

 

توی محراب دلم عکســـــــــــت رو کشیدم 

با نور عاطفت خورشیـــــــــــــــــــد کشیدم 

با پاکی نگاهت یـــــــــــــــــــاس رو کشیدم 

با قطره ای از اشک تو دریـــــــــــــا کشیدم 

با تار و پود محبتت خــــــــــــــــــــــدا نوشتم 

با سرخی چشمای تو غــــــــــــروب کشیدم 

با پرتوئی از نورت صبـــــــــــــــــح رو کشیدم 

با رنگ غربتت آقا مهـــــــــــــــــــدی نوشتم  

                                                                                                    " پروانه فرد "

                                                                  

 

نوشته شده در جمعه 2 ارديبهشت 1390برچسب:,ساعت 10:57 توسط پریا و پوریا| |


Power By: LoxBlog.Com